Szlaki turystyczne mają na celu ułatwienie dotarcie do najciekawszych miejsc w regionie. Co ciekawe, wbrew powszechnemu przekonaniu, kolory szlaków pieszych nie przesądza o tym, czy dany szlak jest trudny. Mówią raczej o tym, jak długi i ważny jest szlak. Inaczej jest w przypadku szlaków na nartostradach, tutaj faktycznie jeśli nie masz odpowiednich umiejętności w żadnym przypadku nie porywaj się na czarny szlak!
Kolory szlaków
Szlak czerwony – szlak główny, zazwyczaj najważniejszy, prowadzący przez najbardziej wartościowe i najciekawsze krajoznawczo-przyrodnicze miejsca danego regionu np. Główny Szlak Sudecki imienia Mieczysława Orłowicza.
Szlak niebieski – szlak dalekobieżny np. międzynarodowy szlak niebieski, w Polsce prowadzi od Jakuszyc aż do Boboszowa koło Międzylesia. Długość całego szlaku to ok. 7500 km w 12 krajach od Hiszpani aż po Turcję.

Niebieski szlak to też trasa ze Świątyni Wang przez Polanę, Schronisko Samotnia, Schronisko Strzecha Akademicka na Śnieżkę. Część tej trasy pokonaliśmy z 4 miesięczną córką w wózku.
Szlak zielony – szlak prowadzący do charakterystycznych miejsc np. Szklarska Poręba Górna – Wodospad Szklarki
Szlak czarny lub żółty– szlak krótki, łącznikowy. Panujące, błędne przekonanie, o trudności czarnego szlaku wynikają z faktu, że krótkie szlaki to najbardziej bezpośrednie przejścia z punktu A do punktu B, a co za tym idzie często strome i trudne podejścia, ale nie zawsze. Przykładowy szlak czarny to trasa z Białego Jaru na Śnieżkę, która zimą, z uwagi na strome podejście i zagrożenie lawinowe często bywa zamknięta.
To jednak tylko założenia. Dużo ważniejsze jest aby szlaki tego samego koloru nie krzyżowały się ze sobą w żadnym punkcie, dlatego zdarzają się pewne odstępstwa.
<< Przeczytaj, czy zawsze trzeba iść utartym szlakiem>>
Są jednak sytuacje, kiedy szlak jest jedyną możliwą drogą. W parkach narodowych i rezerwatach przyrody turyści mogą się poruszać tylko po nich, chyba że mają specjalne pozwolenia.
To by było na tyle z teorii, a jaki jest wasz ulubiony szlak?